یک ترانه ... فسمت + خاطره ای از حسین پناهی

 قسمت

قسمت ما نشد دلو قربونی شما کنیم

عشق گرون مایه مونو ارزونی شما کنیم 

.

قسمت ما نشد مث مجنون قصه ها بشیم

تو قلب لیلا بمونیم حتی اگه جدا بشیم 

.

قسمت ما نشد دلو به قلب دریا بزنیم

حسرت موجا بمونه این که یه بار جا بزنیم 

.

قسمت ما نشد رویِ جاده ها مرهم بذاریم

تا خود شهر عاشقی گلای مریم بکاریم 

.

قسمت ما نشد بشیم ، تعبیر خواب عاشقا

جا بمونیم تو جسم هم ، درست مث دیوونه ها 

.

قسمت ما نشد شما ، تو اسممون غم بزنین

همش پیش غریبه ها از عشقمون دم بزنین 

.

قسمت ما نشد یه بار ، قانون ِ شهرو بشکنیم

حس بکنیم از پیش هم ، نمیشه ساده بگذریم ! 

.

قسمت ما نشد شب از جداییا جدا بشه

منطق رفتن تو به هم رسیدنا رها بشه  

.

قسمت ما نشد خدا بازم خدایی بکنه

محض دلای عاشقا اونم یه کاری بکنه ! 

.

قسمت ما نشد باید ، قسمتو باور بکنیم

به اسم تقدیر خدا دلامونو خر بکنیم 

.

هر جوری هست یه آسمون ، برامون حسرت میخوره

ستاره های عشقشو ... یه روزی قسمت می کنه ! 

.                                   

.        

.   

دوازدهم آذر ماه هشتاد و نه . مشهد مقدس

بی دار  

............................................................................................ 

 بعدا نوشت :  عید مبارک  

این روزا نمیدونم چرا دلم هوای حسین پناهی کرده . کاری با نحوه ی مرگش ندارم ... 

این مطلبو بخونین ... دوست دارم ( گاهی ) حسین پناهی باشم .   

 فرارو نوشت:
اکبر عبدی همبازی مرحوم حسین پناهی، خاطره‌ای از همکار سابقش می‌گوید که خواندن آن خالی از لطف نیست.
عبدی می‌گوید: «یک روز سر سریال بودیم. هوا هم خیلی سرد بود. از ماشین پیاده شد بدون کاپشن. گفتم: حسین این جوری اومدی از خانه بیرون؟ نگفتی سرما می‌خوری؟! گفت: کاپشن قشنگی بود نه؟ گفتم: آره. 

 گفت: من هم خیلی دوستش داشتم ولی سرراه یکی را دیدم که اون هم دوستش داشت و هم احتیاجش داشت. 

 من فقط دوستش داشتم !»  

......................................................................................... 

باشد به خیر ان شا‌ءالله