پیشونی منو ببوس این دیگه بار آخره
این آبروی لحظه ی دل کندن از برادره
اشکاتو پاک کن و بایست , سنگر هنوزم مال ماست
بایست تا باور کنم گردان هنوزم روی پاست
یادت بیار روزی رو که با نخل ها هم خون شدیم
از خون جنون ُ رج زدیم , تا راهی مجنون* شدیم
یادت بیار روزی رو که , تنها سلاحت عشق بود
دشت هویزه* ؛ نیمه شب , فانوس راهت عشق بود
دردت رو می فهمم ولی ما بچه های کرخه* ایم
ماییم که تو شبهای خط , با صبح بیعت کرده ایم
من غرقه ی خونم ولی این اول دلدادگی است
پای وطن عاشق بمون , تا آخرین نفس بایست
پیشونی منو ببوس , اما به رفتنم نباز
بغضتو گم کن و بخند , نا گفته شو مثل یه راز
من میرم و پرچم تویی مردونگی کن کم نیار
حتی تو غربت دستتو تو دست خستگی نذار
تو قتلگاه فکه* باز , دشت ستاره رو ببین
مرگ یه آسمون شهاب , تو ظلمت میدون مین
پوتینتو محکم ببند , اگه تو دستات تاوله
میدونی مزد عاشقی , ترکش و گاز خردله
هنگامه ی پایان جنگ ,شروع یک مبارزه است
خام رسیدن ها نشو تا انتها این جاده هست
من غرقه ی خونم ولی , این اول دلدادگی است
پای وطن عاشق بمون ,تا آخرین نفس بایست
* : مکان های نام آشنا در زمان دفاع مقدس
بی دار مرداد 92
پی نوشت :
1 . این ترانه روی خاطره ی hello my friend از سردار قاسمی بزرگ نوشته شد ... از اینجا دانلود کنید