فاش

فاش

هنر و سینما , شعر و ترانه , نقد و تحلیل , وب نوشتهای محمد احمدزاده
فاش

فاش

هنر و سینما , شعر و ترانه , نقد و تحلیل , وب نوشتهای محمد احمدزاده

مرگ یک مرد

مرگ یک مرد

        چه یادگار سیاهی نهاد بر درگاه

                    کسی که نعره ی خود را به آفتاب رساند 

و هیچ رحم نکرد

                 به چشم خویش، به آن آفتاب خرمایی

که هیچ رحم نکرد

                و مثل آب رها کرد بازوانش را

                            که بر سواحل تابان شانه های بلند

                                      حمایلی ز افق های روشنایی بود

                                                غروب گونه ی نابش، هزار مردمک دیده را پریشان کرد 

و در حواشی آیینه های پیر و کدر

               کسی که سایه ی خود را به آفتاب رساند

              به خویش خیره شد و در هراس باقی ماند

                                                                                و پشت کرد

                                                              به این رذالت گسترده بر بساط زمان

و خلق، خلق شهید از کرانه نالیدند:

<<   به روز واقعه تابوت ما ز سرو کنید

که مرده ایم به داغ بلند بالایی   >> ۱

 

چه یادگار سیاهی نهاد بر درگاه  

کسی که رحم نکرد

کسی که مانم خود را به آفتاب رساند   

 

۱:بیتی از حضرت حافظ 

رضا براهنی

 از دفتر غم های بزرگ ما - در رثای غلامرضا تختی  

باشد به خیر ان شاء الله

طلبه سیرجانی ... نسل جدید انسانهای فضایی!!!

سلام   

من یه انسان فضایی پیدا کردم  .... شاید شمام اسمشو شنیده باشین  

حضورش این پایین خیلی عجیبه  

انگار نه انگار یکی از ماست ... یکی از ما که انسان بودنو تو این میدونیم که بگیم به من چه!   

باورنداری   

مطالعه کن . 

 

ادامه مطلب ...

...و گم شدن !

... و گم شدن باوری است

که در تمام یافته هایم می بینم

                 من

                 هیچوقت سر از کار چشمانت در نمی آورم

                                           و در نخواهم آورد

                                                 جامه ای را که سالهاست

                                                        از بوسه هایت بر تن کشیده ام

***

... و در عجبم از "من"

که به ایمان ملموس نگاهت رسیده است

از هم بالینی تردیدی

که خویشتن خوانده ی " تو" ست .

                                             "تو"  گمشده ترینی باورم را ...

                                    آه بر من

                                    آه بر تو 

پاییز هشتاد و نه 

بی دار 

باشد به خیر ان شاءالله

غزل ترانه ... انگار میدونستی !

انگار میدونستی !   

.

منو از پا در میاره آخرش یه روزی دوریت

آخرش هر جوری هس میمیره اون حسِ یه جوریت  

.

گوش تو دیگه بدهکارِ من وحرفای من نیست

میگه پر شده حسابِ قصه ی عشق و صبوریت   

.

یادته روی ِ لبات ،طرحِ یه لبخندو کشیدم

بذا پاکش بکنم از روی خنده های زوریت   

.

چه طوری همسفر بی کسیاتو جا گذاشتی

توو    ویرونه ی شب و  ، رفتی پیِ قصرِ بلوریت  

. 

واسه چی نمیبینی ؟ دنیامو پای تو گذاشتم

بابا بیخیال من ،یه کاری کن با درد کوریت !   

.

بگو چند می ارزه عاشق توی اوج بی کسی هاش ؟

چیزی هم هست که نشه بفهمی با منطق پولیت؟   

.

باورت میشه منم که دارم از تو بد میخونم

کو نگاه تب زده ات ؟ پس چی شد اون عشق تنوریت؟   

.

پاشیدی اشکتو پشت راهم،  انگار میدونستی

منو از پا در میاره آخرش یه روزی دوریت ! 

  .

پنجم آبان هشتاد و نه

بی دار 

باشد به خیر ان شا‌‌ء الله

نقد تو نقد!

این نقد یکی از دوستان به مطلب قبلیه که چون مسائل جالبی مطرح کرده بود ترجیح دادم همه ببینن و البته جواب داده بشن از یاسین عزیز به خاطر نقدش ممنونم . 

شما هم میتونین نظرتون رو در مورد مطلب قبلی و نظر یاسین مطرح کنین .  

  

ادامه مطلب ...